ترلان پروانه: نقش ها را با وسواس انتخاب می کنم - بانو هما

بعضی ها هم سراغ بازیگری نمی روند و این رؤیا در حد یک فکر باقی می ماند. اما برای ترلان پروانه هیچ کدام از این اتفاقات نیفتاده، چون وقتی نخستین فیلمش را بازی کرد آن قدر کودک بود که هنوز فرصت نداشت به رؤیای بازیگری فکر کند. از آن روز ها که ترلان چهارساله برای نخستین بار جلوی دوربین رفت 17 سال می گذرد. آن روز ها این بازیگر جوان پیش بینی نمی کرد که بازیگری، رؤیای تحقق یافته او می گردد و در جوانی، کارنامه پرکاری خواهد ساخت.

این روز ها ترلان پروانه با آهوی پیشونی سفید 3 روی پرده سینماهاست. در مصایب شیرین 2 هم بازی نموده که هفته گذشته در جشنواره جهانی فیلم فجر نمایش داده شد و فیلم های دیگری هم آماده اکران دارد. حالا که بازیگری برای این دختر جوان به تصمیمی جدی با انتخاب های گزیده و حساب شده تبدیل شده است، با او درباره بازیگرشدن و بازیگرماندن مصاحبه نموده ایم.

خیلی از بازیگران کودک نتوانستند در بزرگسالی در این عرصه فعالیت نمایند، اما شما جزو استثنا ها در این زمینه هستید. کسب تجربه بازیگری از کودکی و کارنامه پرکار این روز های خود را مدیون چه چیزی می دانید؟

پیش از هرچیز لطف خداوند بوده و بعد حمایت مردم، هواداران و خانواده عزیزم. بعد هم انتخاب های صحیح، عامل مؤثری در مسیر بازیگری من بوده است. اینکه درباره لطف خداوند حرف می زنم از چند نظر برایم اهمیت دارد. خداوند از همان ابتدای ورودم به دنیای بازیگری موقعیت های ویژه ای را سرراه من قرار داد. کارکردن با بزرگان و حرفه ای های سینما که شاید آرزوی خیلی ها باشد لحظه ای کنار آن ها کار نمایند، از همان کودکی برای من رخ داد. من روز ها کنار چنین افرادی کار کردم، آموختم و این سعادت را داشتم که در کنار آن ها رشد کنم و هم بازیگری و هم اخلاق حرفه ای را از آن ها بیاموزم. به طور مثال پروژه ای مثل زیر تیغ برای من با آن سن و سال کم برترین کلاس بازیگری محسوب می شد.

بعضی بازیگران هستند که به یادگیری آکادمیک بازیگری اعتقاد ندارند و فقط استعداد را در این زمینه مهم می دانند. شما سهم یادگیری و استعداد را در پیروز شدن یک بازیگر چقدر می دانید؟

به نظر من فاکتور های زیادی برای پیروز شدن یک بازیگر اهمیت دارد. استعداد و یادگیری، مطالعه بسیار زیاد، فیلم تماشا و در واقع چیز هایی که می تواند یک بازیگر را از بقیه جلوتر ببرد، بسیار مهم است. البته داشتن استعداد بازیگری لازم است، اما ابزاری که باعث بروز استعداد می گردد، تکنیک است. این دو مکمل یکدیگر هستند. اما به نظر من مهم تر از همه اینها، داشتن اخلاق بازیگری، مسئولیت پذیری، صبوری و داشتن پشتکار از الزامات پیروز بودن در دنیای بازیگری است.

با توجه به اینکه از کودکی بازیگر شده اید و در سینمای کودک هم حضور داشته اید، نقاط ضعف و قوت سینمای کودک به نظر شما کدامند؟

فکر می کنم در این حوزه باید فیلمنامه های به روز و مناسب نوشته گردد. فیلمسازان باید همگام با رشد تکنولوژی و تغییر و تحول در سلیقه بچه ها جلو بروند. از طرف دیگر شناخت دقیق ویژگی های کودک امروزی بسیار مهم است. پیشرفت این حوزه مستلزم جدی گرفتن سینمای کودک است.

افق بازیگری شما کجاست؟ در مسیر بازیگری خود چه هدفی را دنبال می کنید؟

افق بازیگری، افقی است پهناور، نامحدود و بدون مرز؛ در واقع باید گفت اهداف من به عنوان یک بازیگر پرتعداد هستند و من سعی می کنم آن ها را دسته بندی کنم. بعد از معین هدف ها، انتخاب مسیر درست هم اهمیت دارد. با انتخاب مسیر مناسب می توان به طرف هدف هایی که انتخاب نموده ایم قدم برداشت.

در انتخاب نقش ها تا به حال به چه نکاتی اهمیت داده اید؟ آیا از این به بعد تغییری در انتخاب هایتان اتفاق خواهد افتاد؟

اصولا، چون در ابتدای کار، فیلمنامه برای بازیگر ارسال می گردد، پیش از هر چیز فیلمنامه و کارگردان برایم اهمیت دارد. بعد از آن هم تیم سازنده برای من از اهمیت ویژه ای برخوردار است. خیلی اهمیت می دهم که با چه گروهی قرار است کار کنم. چند سالی است که تغییراتی در مسیر بازیگری من اتفاق افتاده و بسیار گزیده پیش رفته ام. البته پیش از این هم بودن در کنار بزرگان سینما و کار با این عزیزان باعث شده بود مشاور ان خوبی داشته باشم و بتوانم با مشورت آنها، دست به انتخاب های مناسبی بزنم. اما حالا این موضوع شکل جدی تری هم به خود گرفته است.

از بین نقش هایی که بازی نموده اید، کدام نقش برایتان چالش برانگیزتر بوده و آن را بیشتر از بقیه دوست داشتید؟

نمی توانم پاسخ معینی بدهم. به نظرم همه نقش ها به هرحال چالشی برایم داشته اند، حتی نقش هایی که در کودکی بازی کردم. اما در سال های بازیگری تا به امروز نقش گلنار در فیلم فراری و مانا در مصایب شیرین 2 برای من چالش برانگیزتر بودند.

بازیگری در تئاتر را هم خیلی جدی دنبال می کنید، برای خودتان بازیگری در تئاتر مجذوب کنندهیت بیشتری دارد یا بازی در سینما؟

بله پیشنهاد های بسیار زیادی داشتم، اما سعی کردم با وسواس بسیار زیاد دست به انتخاب بزنم. بازیگری کار دشواری است، اما با فراگیری فنون می توان تا حدودی سختی آن را از میان برداشت. بازیگری در تئاتر و سینما ویژگی های خاص خود را دارد. اخیرا کتابی مطالعه کردم که در آن به جمله جالبی رسیدم، نوشته بود که در سینما شخصیت در گستره زمان و مکانی نامعین روی پرده نقره ای است و بازیگری تئاتر، آفرینش پیکری از بشر زنده روی صحنه است. در تئاتر، روز ها و شب ها تمرین می کنی، هربار شخصیت را روی صحنه می بری پخته تر از قبل می گردد. در تمرین و اجرا کم کم با وجوه مختلف شخصیتی که ساخته ای آشنا می شوی تا خود را در آن نقش احساس کنی.

اما در سینما این مسیر فرق دارد. در سینما شخصیت بعد از مطالعه فیلمنامه تحلیل و بررسی می گردد. در پیش فراوری و جلسات با کارگردان جزئیات نقش معین می گردد و اصطلاحا نقش در می آید. در این مرحله بازیگر یک یا چندبار برای ایفای نقش فرصت دارد. این بازیگر است که باید حس نقش را حفظ کند و نگه دارد. این تفاوت ها بین بازیگری تئاتر و سینما وجود دارد هرچند که روح عمل در هر دو یکی است. به همین دلیل است که من کار در پروژه های خاص با پیش فراوری طولانی و کارآمد را خیلی دوست دارم، مثل کار آقای داوودنژاد که برای من بسیار لذتبخش بود.

تلویزیون چطور؟ این رسانه برای شما چه جایگاهی دارد و بازی در تلویزیون را با چه ملاحظاتی می پذیرید؟

جایگاه تئاتر، سینما و تلویزیون برای من در یک سطح است. البته که تعداد مخاطبان تلویزیونی بیشتر و این رسانه راحت تر برای مردم در دسترس است. در سینما و تئاتر در واقع این مخاطب است که خودش انتخاب می نماید به تماشای چه کاری برود. اما در مجموع اگر فاکتور هایی که درنظر دارم در پروژه های تلویزیونی که به من پیشنهاد می گردد وجود داشته باشد، حتما بازی در تلویزیون جزو انتخاب هایم خواهد بود.

این روز ها مشغول چه کاری هستید؟ در سینما و تلویزیون یا روی صحنه تئاتر به زودی شما را با چه آثاری خواهیم دید؟

هم اکنون مشغول تمرین یک کار تئاتری هستم. در سینما هم مشغول مذاکره درباره یک پروژه نو هستم که هنوز به نتیجه قطعی نرسیده است. فیلم سینمایی ای که در آن بازی نموده ام و در صف اکران است، مصایب شیرین 2 به کارگردانی علیرضا داوودنژاد است. جز این نمایشی با نام حکم به کارگردانی مسعود ترابی هم آماده اجرا دارم که قرار است در سالن تئاتر شهرزاد روی صحنه برود.

ترلان پروانه

متولد تیر 1377

ورود به سینما در سال 1383 با فیلم

باغ آلوچه بهروز شعیبی

ورود به تلویزیون در سال 1383 با مجموعه جایزه بزرگ مهران مدیری

برنده پروانه زرین از بیست و پنجمین جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان

نگاهی به 3 فیلم مهم تجربه بازیگری ترلان پروانه

جاده قدیم

جاده قدیم فیلم منیژه حکمت در جشنواره فیلم فجر سر و صدای زیادی به پا کرد؛ هرچند در اکران عمومی نتوانست آن قدر ها پیروز باشد. جاده قدیم یکی از تجربه های جدی ترلان پروانه در سال های اخیر است که در آن در کنار بازیگرانی مثل مهتاب کرامتی و آتیلا پسیانی نهاده شد. پروانه می گوید: نقش من در این فیلم، نقش دختری امروزی به نام شیداست که درگیر یک معضل اجتماعی می گردد. روایت فیلم هم درباره برخورد های مختلف با این درگیری است. کار با منیژه حکمت و گروه حرفه ای او تجربه بسیار خوبی بود. فیلم درباره معضلی اجتماعی است که حرف زدن درباره آن خوب است و باعث افزایش آگاهی می گردد. جاده قدیم بعد از 10 سال دوری حکمت از سینما ساخته شد و همین موضوع، کنجکاوی مخاطبان را برانگیخت تا به تماشای تازه ترین اثر خانم کارگردان بنشینند.

فراری

نقشی که خود پروانه هم معتقد است برایش چالش برانگیز و مجذوب کننده بوده، نقش گلنار فیلم فراری به کارگردانی علیرضا داوودنژاد است. پروانه در این فیلم نقش گلنار، دختری بلندپرواز و ساده را ایفا می نماید که از یکی از روستا های شهر های شمالی راهی مرکز شده تا به رویا های عجیب و غریبش نزدیک گردد. اما ورود او به تهران همان و سرگردانی برای پیداکردن جوانی که او را بازی داده همان. در این مسیر گلنار با راننده ای روبه رو می گردد که راضی نمی گردد این دختر جوان را تنها به حال خود رها کند.

محسن تنابنده برای بازی در نقش این راننده سیمرغ بلورین برترین بازیگر نقش اول مرد را از سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر گرفت. همبازی شدن با تنابنده و یک و دوی مجذوب کننده آنها، نقش گلنار را به نقشی قابل توجه در کارنامه بازیگری پروانه تبدیل کرد. صحبت کردن با ته لهجه شمالی می توانست یکی از چالش های این نقش باشد که پروانه به خوبی از پس آن برآمد.

زندگی مشترک آقای محمودی و بانو

وقتی پروانه از همبازی شدن با بازیگران حرفه ای و حضور در آثار کارگردانان مطرح حرف می زند، بازی در فیلم زندگی مشترک آقای محمودی و بانو می تواند گواهی بر این ادعا باشد. پروانه در این فیلم که روح الله حجازی کارگردانی آن را برعهده داشته، در کنار ترانه علیدوستی و حمید فرخ نژاد جلوی دوربین رفته است. او در این فیلم نقش دختر نوجوانی را بازی می نماید که به تماشای روابط پیچیده زوج های امروزی نشسته، با ملاحظاتی که سعی دارد او را از این فضا دور نگه دارد، اما چندان پیروز نیست.

دختر نوجوان با تصویری از یک زن امروزی و جسور روبرو می گردد که با تصویر مادرش با چهارچوب های اخلاقی خاص خود تا حد زیادی تفاوت دارد. داستان جالب فیلم باعث شد در اکران هم پیروز عمل کند و در نهایت به یکی از فیلم های مهم کارنامه بازیگری پروانه تبدیل گردد.

پ