روزشمار: 11 اسفند؛ تصرف پورتوریکو، بندر ثروتمند

به گزارش بانو هما، پورتوریکو که در زبان اسپانیایی به معنای بندر ثروتمند است، در 1 مارس سال 1898 به تصرف آمریکا عایدی.

جزیره پورتوریکو واقع در اقیانوس اطلس در شمال آمریکای جنوبی، در سال 1493 میلادی به وسیله کریستف کلمب کشف شد و از سال 1509 میلادی به تصرف استعمارگران اسپانیایى عایدی و حدود 400 سال تحت حاکمیت آنها قرار داشت.

سرخ پوستان بومی جزیره موسوم به قوم تاینو، این جزیره را بوریکن به معنای سرزمین شاهزاده نجیب می خواندند. اما کلمب آن را به یاد یحیای تعمیددهنده به سان خوان تغییر نام داد. این نام هنوز بر مرکز این کشور باقی است.

پورتوریکو بیش از 400 سال در کنترل اسپانیا بود تا این که پس از شکست اسپانیا از ایالات متحده در جنگ، این جزیره به کنترل آمریکا عایدی. نام پورتوریکو از زبان اسپانیایی گرفته شده و به معنای بندر ثروتمند است.

در سال 1508 نخستین مهاجران اسپانیایی وارد پورتوریکو و بندر خوان پونس دلئون شدند، عده ای نیز رهسپار کاپارا شدند و اولین حکومت محلی در آنجا تشکیل شد. یکی از مردان خوان پونس دلئون از فرماندهان تحت نظر کلمب، شایعاتی در خصوص ثروت تاینوهای پورتوریکو شنیده بود. اختلافات آغاز شد و تازه واردان آغاز به سرکوب و مطیع کردن بومیان جزیره کردند. مهاجران اسپانیایی رفته رفته مردم تاینو را محو و معادنشان را در ظرف اندک زمانی ضبط کردند. در طول یک سال، پونس دولئون، تاینوها را مطیع خود ساخته و کنترل اکثریت منطقه را بدست گرفت. در آن موقع، آن جزیره مجدداً تغییر نام داده و به پورتوریکو به معنای بندر ثروتمند تغییر نام یافت.

تاینوها در ابتدا در معادن طلا کار می کردند. در سال 1511، مقامات این جزیره بابت بدرفتاری با تاینوها از سوی کلیسای کاتولیک اخطاری دریافت کردند؛ اما همچنان نرخ مرگ و میر بر اثر کارهای سخت و طاقت فرسا و بردگی و بیماری و سوءتغذیه بالا بود. در سال 1518، هنگامی که آبله در میان این قوم شیوع پیدا کرد، بیشتر جمعیت آنان نابود شده بود. این شرایط آنقدر ادامه پیدا کرد که دیگر تاینوهای زیادی برای کار وجود نداشتند. در این زمان اسپانیایی ها مجبور شدند، برده های سیاهپوست را جایگزین آن ها نمایند.

در اوائل سده 17 میلادی این جزیره به دست انگلیسیان افتاد ولی طولی نکشید که دوباره به اسپانیا بازپس داده شد.

آمریکا در پی جنگ با اسپانیا برای تصرف پورتوریکو، پس از اشغال این جزیره در سال 1898 کنترل آن در در دست گرفت. به دلیل اینکه پورتوریکو از مستملکات آمریکاست همهٔ شهروندان پورتوریکو دارای تابعیت آمریکایی هستند. در سال 1948 سنای آمریکا اجازه انتخاب حاکم به وسیله خود پورتوریکویی ها را صادر کرد، در سال 1952 این لایحه به وسیله کنگره تصویب و ضمانت اجرایی پیدا کرد. در 1 نوامبر 1950 استقلال طلبان افراطی پورتوریکویی با سفر به واشینگتن و ورود به محل کار رئیس جمهوری هری ترومن قصد ترور او را داشتند که البته پیروز به این کار نشدند، در 1 مارس 1954 نیز عده ای از افراطیون پورتوریکویی با ورود به ساختمان کنگره، 5 تن از نمایندگان کنگره را مجروح کردند.

جزیره پورتوریکو هم اکنون تحت حاکمیت سیاسی آمریکا قرار گرفته است، دلار آمریکا پول رایج آن است و شهروندانش با گذرنامه آمریکایی سفر می نمایند.

این کشور کوچک ترین و شرقی ترین جزیره از جزایر آنتیل بزرگ از هند غربی به شمار می آید که از شمال به اقیانوس اطلس، از شرق به جزایر آنتیل کوچک، از جنوب به دریای کارائیب، و از غرب به جمهوری دومینیکن محدود می گردد.

پورتوریکو از مجمع الجزایری تشکیل شده که شامل جزیره اصلی پورتو ریکو و تعدادی جزایر کوچک تر است. بزرگ ترین این جزایر Vieques، کولیبرا و مونا هستند. جزیره اصلی پورتوریکو از لحاظ وسعت کوچک ترین جزیره در میان جزایر گریترز آنتیل است. اگرچه از لحاظ جمعیت رتبه سوم را در بین این گروه چهار جزیره ای دارد. سایر جزایر عبارتند از کوبا، هیسپانیولا و جامائیکا.

پورتوریکو، آب و هوایی گرمسیری و استوایی دارد و در برخی فصول طوفان های آتلانتیک را هم تجربه میکند. دمای هوای پورتوریکو همیشه تابستانی است و میانگین دمای سالانه آن به 26 درجه سانتی گراد می رسد. بین ماه های دسامبر و آوریل اوج فصل گردشگری در این جزیره است. برای روبرو نشدن با هجوم جمعیت مسافرین، برترین زمان سفر بین ماه های می و نوامبر است، اگرچه متاسفانه این زمان هم با فصل طوفان ها تداخل پیدا می نماید.

به گزارش موسسه انکی که یک موسسه طبقه بندی و اطلاع رسانی جهانی در کشور کانادا است، کشور پورتوریکو در آمریکای لاتین مقرون به صرفه ترین کشور برای سفر شناخته شده است.