تشنج و تومور مغزی
به گزارش بانو هما، گرچه تشنج می تواند نشانه ای از وجود یک توده در مغز باشد اما بیشتر موارد تشنج به علت تومور مغزی اتفاق نمی افتد حتی رخ دادن تشنج لزوما نشانه بدی در خصوص تومورهای مغزی نیست و می توان گفت شیوع تشنج در تومورهای مغزی خوش خیم از موارد بدخیم بیشتر است.
وجود تومور مغزی می تواند با تحریک سلول های عصبی مغز در هر نقطه از آن سبب شروع تشنج بگردد. با توجه به این که تومور در کدام قسمت قرار داشته باشد، تشنج ممکن است علائم مربوط به همان قسمت را ایجاد کند؛ مثلا تومور در ناحیه حرکتی مغز باعث ایجاد تشنج به صورت حرکات غیرطبیعی و مکرر در یک یا چند اندام یا در صورت می گردد.
در سایر نواحی مغز هم اتفاق مشابه رخ می دهد و ممکن است بیمار مثلا دچار گزگز پوست بدن، توهمات بویایی یا بینایی، قطع ارتباط با محیط اطراف، تکلم نامفهوم و غیره گردد.
البته درصد بیشتری از حملات تشنجی به صورت صرفا یک علامت حرکتی یا بینایی با حفظ هوشیاری نیست و بیمار دچار کاهش سطح هوشیاری، افتادن روی زمین و حرکات غیرطبیعی در صورت و اندام ها می گردد که به معنی تحریک الکتریکی تمام سلول های مغز به صورت یکپارچه است.
در این میان، درمان و کنترل تشنج اهمیت بسیاری دارد. مصرف داروهای ضدتشنج در بیمار دچار تومور مغزی که سابقه حملات تشنجی داشته لازم است و مدت مصرف آن را پزشک معالج معین می نماید.
انجام جراحی و برداشتن تومور مغزی لزوما به معنی از بین رفتن خطر تشنج نیست؛ زیرا ممکن است اثرات تومور روی سلول های مغزی همچنان به جای مانده باشد. به هر حال برداشتن تومور مغزی به کاهش تعداد حملات تشنج، کاهش دوز داروهای مصرفی مورد احتیاج و حتی در بعضی موارد درمان کامل تشنج و بی احتیاجشدن بیمار به مصرف دارو یاری زیادی می نماید.
در مجموع باید گفت وجود تومور مغزی به معنی وجود خطر تشنج در فرد است و به این ترتیب مصرف داروهای ضد تشنج با صلاحدید پزشک در این بیماران بسیار اهمیت دارد.
درمان تومور مغزی با روش های جراحی، پرتودرمانی و ... به کاهش تعداد حملات تشنج و حتی گاهی به کنترل کامل حملات می انجامد.
قطع مصرف این داروها بدون مشورت با پزشک و به صورت خودسرانه بسیار خطرناک بوده و ممکن است با بازگشت دوباره حمله های تشنجی، سبب آسیب بیمار گردد.
دکتر علیرضا طبیب خویی - جراح مغز و اعصاب / روزنامه خبرنگاران
منبع: جام جم آنلاین